"ΟΡΕΙΑΣ"

Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Λέσβου

23/04/2017 ➡ Στύψη - Υψηλομέτωπο

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(1 Ψήφος)
23/04/2017 ➡ Στύψη - Υψηλομέτωπο 23/04/2017 ➡ Στύψη - Υψηλομέτωπο Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Λέσβου "ΟΡΕΙΑΣ"

Η Κυριακή 23 Απριλίου 2017, ανήμερα του Αγ. Γεωργίου δεν ξημέρωσε με τις ιδανικότερες των καιρικών συνθηκών. Μια ασθενής βροχή που ξεκίνησε από τις πρώτες πρωινές ώρες, μάλλον προβλημάτισε λίγα ομολογουμένως μέλη του Ορειάς, που ακύρωσαν τη συμμετοχή τους, αλλά όχι την πλειοψηφία. Έτσι περίπου 50 φίλοι και μέλη, πιστοί στο καθιερωμένο ραντεβού στις 9 το πρωί κι ενώ η βροχή είχε σταματήσει, (με την ευχή να μην ξαναρχίσει!!!), επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο με προορισμό την Στύψη. Η Στύψη οφείλει την ονομασία της στη στυπτηρία (στύψη), ορυκτό που αφθονεί στο υπέδαφός της και χρησιμοποιείται στη βυρσοδεψία και τη βαφική. Εκεί, νότια του Λεπέτυμνου, θα ήταν η αφετηρία της σημερινής πεζοπορίας.

Με το που φτάσαμε ο ήλιος άρχισε δειλά-δειλά να προβάλει και να μας ανεβάζει τη διάθεση! Αφού αποχαιρετήσαμε προσωρινά τον οδηγό μας Λουκά αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς τη μικρή λιμνοδεξαμενή που υπάρχει στην περιοχή. Περπατώντας μέσα από ένα μονοπάτι καταπράσινο, στρωμένο με μαργαρίτες, χαμομηλάκια και παπαρούνες συναντήσαμε τη λιμνοδεξαμενή. Κάνοντας μια μικρή στάση για την απαραίτητη φωτογράφιση, συνεχίσαμε περνώντας δυο όμορφα πέτρινα γεφυράκια, προς Αγία Μαρίνα και την Παλαιοχριστιανική Εκκλησία του Υψηλομέτωπου. Ανηφορίζοντας, βοσκοτόπια, αλώνια και μικρά ρυάκια με τα κελαριστά νερά τους, συνέθεταν ένα όμορφο βουκολικό τοπίο, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια γλυκιά αίσθηση ηρεμίας. Άλλωστε σύμφωνα με πληροφορίες που μας έδωσε η πρόεδρος Έλσα, η περιοχή αυτή σε αλλοτινούς καιρούς τροφοδοτούσε τους κατοίκους της, αλλά και το υπόλοιπο νησί με σιτηρά. Μάλιστα σε κάποιο σημείο της διαδρομής συναντήσαμε και τα ερείπια ενός παλιού υδρόμυλου.

Μετά από αρκετή ώρα και μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, συναντήσαμε την Παλαιοχριστιανή Εκκλησία του Υψηλομέτωπου. Σε συνέχεια της ενημέρωσής μας, η πρόεδρος, η οποία είχε φροντίσει να μας φέρει και σχετικό ενημερωτικό υλικό με τα σχέδια και το ψηφιδωτό του ναού, μας είπε ότι πρόκειται για τα ερείπια μιας τρίκλιτης βασιλικής εκκλησιάς που χρονολογείται, με βάση τα δομικά της χαρακτηριστικά, στο δεύτερο μισό του 6ου αιώνα μ.Χ.. Στο εσωτερικό του ναού, κατά την ανασκαφή που έγινε το 1928 αποκαλύφθηκε ψηφιδωτό, το οποίο δυστυχώς με το πέρασμα του χρόνου καταστράφηκε ολοσχερώς, (άγνωστο πώς...) κι έτσι δεν μπορέσαμε να το θαυμάσουμε. Στα ερείπια του ναού, σύμφωνα με πληροφορίες, το 1954 κτίστηκε το παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου. Παρ’ όλη την απογοήτευση μας για την αδιαφορία των αρμοδίων υπηρεσιών που οδήγησε στην εγκατάλειψη και καταστροφή αυτού του μνημείου, παραμείναμε στο χώρο της εκκλησίας, απολαμβάνοντας ότι κατάφερε να παραμείνει ακόμη όρθιο, όπως οι έξι κίονες που αποτελούσαν το μεσαίο κλίτος του ναού, αλλά και τη θέα που μας χάριζε το ψηλό σημείο που ήταν χτισμένη η εκκλησία.

Αφήνοντας πίσω μας την Παλαιοχριστιανική εκκλησία, συνεχίσαμε για τα τελευταία 1,2 χλμ. που μας χώριζαν από το χωριό του Υψηλομέτωπου. Αν και μικρή η απόσταση, η διαδρομή αποδείχθηκε λίγο ζόρικη λόγω της ανηφόρας που έπρεπε να ανεβούμε για να συναντήσουμε το χωριό. Για πολλούς από τους περιπατητές ήταν η πρώτη φορά που επισκέπτονταν το χωριό. Οι εντυπώσεις ήταν από τις καλύτερες, μιας και πρόκειται για ένα μικρό αλλά πανέμορφο και γραφικό χωριό, με παραδοσιακά σπίτια και λιθόστρωτα δρομάκια, χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 400 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Στη πλατεία του χωριού, κυριαρχεί η εκκλησία του Ταξιάρχη με το επιβλητικό καμπαναριό της.

Μετά τη σύντομη βόλτα μας μέσα στο χωριό, η ώρα είχε περάσει και δεν θα έπρεπε να αργήσουμε στο ραντεβού μας με τον οδηγό Λουκά, που μας περίμενε με το λεωφορείο στην είσοδο του χωριού για να μας μεταφέρει στην τουριστική Άναξο. Στο παραθαλάσσιο εστιατόριο που είχε φροντίσει το συμβούλιο του συλλόγου μας για το μεσημεριανό μας φαγητό, φάγαμε με μεγάλη όρεξη το μενού που είχε καθοριστεί, καθώς 4 περίπου ώρες πεζοπορίας είχαν «ανοίξει» την όρεξή μας. Προς το τέλος του γεύματος μας περίμενε μια έκπληξη! Το μέλος του συλλόγου και φίλη Μαρία, είχε ετοιμάσει για τους εορτάζοντες Γιώργηδες ένα ωραίο σοκολατένιο γλυκό που συνόδευσε τις ολόθερμες ευχές μας.

Ήλιος και θάλασσα μαζί με τη ραστώνη του μεσημεριού σε πλήρη συνεργασία, μας έκαναν να μην έχουμε καρδιά να φύγουμε. Η καλή μας πρόεδρος, δείχνοντας κατανόηση, μας έκανε το χατίρι να παρατείνουμε τη παραμονή μας στην Πέτρα για ένα καφεδάκι μετά το φαγητό. Έτσι λοιπόν, η πάντα όμορφη Πέτρα, με την Παναγιά τη Γλυκοφιλούσα, σύμβολο του χωριού, ήταν ο τελευταίος σταθμός της σημερινής μας διαδρομής.


Χαλαρωμένοι και πλήρεις από κάθε άποψη πήραμε το δρόμο του γυρισμού στη Μυτιλήνη. Το ραντεβού της επόμενης διαδρομής ίσως να είναι συντομότερο απ’ ότι έχουμε συνηθίσει... Γι’ αυτό αναμείνατε στο ...mail σας!

 

 

Χάρτης

 23 4 2017 stupsi upsilometopo.map

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

  • Κείμενο: Στρατούλα Βαΐτη
  • Φωτογραφίες: Γιώργος Κουτλής
  • Κάτοψη και ψηφιδωτό της παλαιοχριστιανικής: Α. Ορλάνδος (αρχιτέκτονας-αρχαιολόγος) 1929, Αναδημοσίευση: Ι. Δ. Κοντής "Τόποι και μουσεία της Ελλάδος" αρ. 5 - Αθήνα 1973

FacebookLesvosPro

GineMelosSyndesmoi

Μετάφραση - Translate